شرح دعای روز شانزدهم ماه رمضان

شرح دعای روز شانزدهم ماه رمضان در پنج فراز: 1. هماهنگ بودن با ابرار 2. تفاوت بین ابرار و اشرار در قران 3. دار القرار 4. معبود بودن اله 5. وحدانیت خدا

دعای روز شانزدهم‏

«اللَّهُمَّ وَفِّقْنِي فِيهِ لِمُوَافَقَةِ الْأَبْرَارِ وَ جَنِّبْنِي فِيهِ مُرَافَقَةَ الْأَشْرَارِ وَ آوِنِي فِيهِ بِرَحْمَتِكَ إِلَى دَارِ الْقَرَارِ بِإِلَهِيَّتِكَ يَا إِلَهَ الْعَالَمِينَ » 

ترجمه: اى خدا در اين روز مرا بر موافقت نيكان‏ موفق بدار و از رفاقت اشرار جهان دور گردان و مرا در بهشت دار القرار به رحمتت منزل ده به حق الهيت و معبوديتت اى خداى عالميان!

رمضان

شرح دعای روز پانزدهم ماه رمضان

شرح فراز اول دعای روز شانزدهم ماه رمضان

«اللَّهُمَّ وَفِّقْنِي فِيهِ لِمُوَافَقَةِ الْأَبْرَارِ» اى خدا در اين روز مرا بر موافقت نيكان‏ موفق بدار!

هماهنگ بودن با ابرار

قرآن اولی الالباب را کسانی معرفی می کند که از خداوند می خواهند تا لحظه مرگ همراه با ابرار باشند: « رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِياً يُنادي لِلْإيمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ كَفِّرْ عَنَّا سَيِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ » (آل عمران: 193)

موافقت با خوبان همیشه کار آسانی نیست زیرا ابرار کسانی هستند که از هر آنچه را بیشتر دوست دارند در راه خداوند هزینه می کنند «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّون‏» (آل عمران: 92) و اگر شخصی بخواهد با آنها همراهی کند باید این چنین اهل ایثار باشد.

اولین گام جهت موافقت با خوبان موافقت قلبی است یعنی این که کار آنها را درست بداند. متأسفانه در مرحله نخست موافقت با ابرار نیز خیلی ها مردود می شوند. یعنی بسیاری نه تنها زحمت همراهی عملی با خوبان را به خود تحمیل نمی کنند بلکه اصلا با کارهای آنها موافق هم نیستند…

ابرار امر به معروف می کنند آنها این کار را فضولی می دانند.

ابرار مالشان را ایثار می کنند آنها این را هدر دادن مال می شناسند.

ابرار با اطرافیان مسلمان با نرمخویی و عفو گذشت و تساهل برخورد می کنند آنها این کار را ساده لوحی می بینند.

ابرار با کفار شدید و از موضع قدرت برخورد می کنند آنها این را تهور و گستاخی نابجا می دانند.

راضی بودن به هر کاری انسان را در ثواب و عقاب آن کار شریک می کند. این شرکت سبب می شود تا به مرور فرد از نظر رفتاری نیز آمادگی همراهی را پیدا کند.

شرح فراز دوم دعای روز شانزدهم ماه رمضان

«وَ جَنِّبْنِي فِيهِ مُرَافَقَةَ الْأَشْرَارِ» و از رفاقت اشرار جهان دور گردان!

رفیق به معنای همراه در سفر است و چون مسیر زندگی مانند سفری است که همه ناگزیر از حرکت در آن هستند به همراهان در زندگی نیز رفیق گفته می شود.

اشرار همچون راهزنانی هستند که همراهی با آنها نتیجه ای جز به سرقت رفتن همه ی دارایی های انسانی و ایمانی نمی تواند ثمری داشته باشد.

اشرار از نظر فکری و رفتاری در تقابل با ابرار هستند. بنابراین شناخت این دو گروه متوقف بر یگدیگر است. می توان با دقت در آیات قرآن به تفاوت فاحشی که بین ابرار و اشرار  وجود دارد پی برد:

تفاوت بین ابرار و اشرار در قران

  1.  ابرار از مسائل جنجالی بی ثمر دوری گزیده و در هیاهوهای فتنه انگیز اجتماعی تنها مواظب ایمان خود هستند (بقره: 177) در مقابل اشرار به خصوص منتظر این چنین جریان هایی هستند تا از آب گل آلود ماهی بگیرند.
  2. ابرار برای رسیدن به هر هدفی از راه های معقول و مشروع آن اقدام می کنند (بقره: 189) ولی اشرار تنها به هدف خود می اندیشند و با آنها ستم ها و بدعت ها تلاش می کنند تا به آن برسند آنها معتقدند که هدف وسیله را توجیه می کند.
  3. ابرار تحت هیچ شرایطی دست از نیکویی در حق دیگران برنمی دارند ولی اشرار با اولین ناسپاسی که در حقشان می شود سوگند یاد می کنند که دیگر به کسی خوبی نخواهند کرد!
  4. ابرار برای خوب بودن و خوب ماندن حاضر هستند عزیزترین دارایی خود را ایثار کنند (آل عمران: 92) ولی اشرار همین که مجبور شوند برای خوب بودن هزینه گزافی بپردازند از خوب بودن انصراف می دهند.
  5. ابرار فریب جلوه های دنیوی کفار را نمی  خورند (آل عمران:  198 – 196) ولی اشرار به محض مشاهده ی زندگی پر زرق و برق کفار شگفت زده شده و سعی در همانندی با آنها می کنند.
  6. ابرار یگدیگر کمک به خوب بودن می کنند و اشرار یگدیگر را ترغیب به شرارت می نمایند. (مائده: 2)
  7. ابرار بیشترین خوبی و احسان را در حق والدین خود روا می دارند (مریم: 14 و 32) و اشرار اولین شرارت و بیشترین آن را در رابطه ی با والدینشان روا می دارند.
  8. ابرار همه ی گفتگوهایشان در محور انجام بهتر اعمال صالح می گردد (مجادله: 9) ولی اشرار هر زمان گرد هم می آیند تنها از کارهای زشتی که کرده اند یا انجام خواهند داد سخن می گویند.

و به همین خاطر است که در دعای روز شانزدهم از خداوند می خواهیم که مارا از اشرار دور و به ابرار نزدیک کند.

شرح فراز سوم:

«وَ آوِنِي فِيهِ بِرَحْمَتِكَ إِلَى دَارِ الْقَرَارِ» و مرا در بهشت دار القرار به رحمتت پناه ده!

دار القرار

«دار قرار» خانه آخرت است در مقابل دار دنیا که خانه نیست بلکه گذرگاهی که باید از آن گذر نمود.

همیشه انبیا به مردم خود گوشزد می کردند که در دنیا به دنبال آرامش نباشید زیرا آرامش آن فریبی بیش نیست. يا قَوْمِ إِنَّما هذِهِ الْحَياةُ الدُّنْيا مَتاعٌ وَ إِنَّ الْآخِرَةَ هِيَ دارُ الْقَرارِ (غافر: 39)

ولی مردم غالبا فریب دنیا را خوردند و این باعث نشد نه دنیا روی آرامش را ببیند و نه در آخرت به قرار و امنیت و آرامشی برسند.

همه ی فریب شیطان در این است که به انسان وعده ی آرامش بدهد و انسان برای رسیدن به این آرامش به هر وسیله ای دست می زند و در آخر هم، او می ماند با قلبی پر از اضطراب و انسانیت ها و ایمان های بر باد رفته و بال هایی که از اوج محروم مانده و پرونده ای که مملو از تبهکاری است و آخرتی پر از عذاب که انتظارش را می کشد.

در این فراز از دعای روز شانزدهم مؤمن از خداوند می خواهد تا آخرت او را جایی برای آرامش ابدی او قرار دهد. آرامش داشتن در جهان آخرت برای همه ی ملل و ادیان از اهمیت زیادی برخوردار است.

ولی اسلام به انسان آموخته است با مسئله «دار القرار» بودن آخرت شوخی نکند و با خرافه با این مسئله برخورد ننماید زیرا هیچ مسئله ای مهم تر از این نیست. همه ی تلاش اسلام عزیز صرف این می شود که انسان بتواند در زندگی جاودان آخرت آرامش داشته باشد.

شرح فراز چهارم:

«بِإِلَهِيَّتِكَ» به حق الهيت و معبوديتت!

مضامین دعای روز شانزدهم با تمسک به نام « اله» مورد درخواست قرار گرفته است.

«اله» نام ذات مقدسی است که همه ی موجودات جهان سرگردان و واله و شیدای او هستند.

مضامین دعا همه در موضوع رفاقت و آرامش است. رفاقت با ابرار و پرهیز از اشرار و تلاش برای آرامش در آخرت، همه در گرو شیدایی نسبت به ذات حق است. او تنها حقیقتی است که باید کرنش انسان را برانگیزاند و محبتش به گونه ای و خشمش به نحوی انسان را بشوراند. دل به چشم او گره خورد که با هر کرشمه و هر خروشی دل از کف برود.

رسالت همه ی انبیا موحد نمودن انسان هاست و این که خداوند را مبدأ و مرجع همه چیز معرفی کنند.« انا لله و انا الیه راجعون»

الله که تنها اسم علم خداوند است از «اله» مشتق شده است و الله آنچنان پر معناست که همه ی اسماء خداوند را در خود جای داده است.

شرح فراز پنجم دعای روز شانزدهم که در دعای روز اول گذشت.

« يَا إِلَهَ الْعَالَمِينَ» اى خداى عالميان!

دیدگاهتان را بنویسید